بررسی کمی و کیفی فضای سبز شهری با استفاده از تصاویر ماهواره‌ای کوئیک برد (مطالعه موردی: منطقه یک شهرداری شهرکرد)

رشد روزافزون جمعیت شهری، تغییرات اقلیمی، رشد صنعت و در پی آن آلودگی‌های محیط‌زیستی سبب شده است که توجه به فضای سبز، با توجه به نقش آن در کاهش آلودگی‌ها و همچنین تعدیل آب‌ و هوا، بیش از پیش مورد توجه مدیران و برنامه‌ریزان شهری قرار گیرد. در این مطالعه، با استفاده از سنجش ‌از‌ دور، سامانه اطلاعات جغرافیایی و عملیات میدانی به بررسی کمیت و کیفیت فضای سبز شهری در سطح منطقه یک شهرداری شهرکرد پرداخته‌ شده است. بدین منظور از تصاویر ماهواره‌ای QuickBird استفاده و سرانه‌ی فضای سبز و نحوه‌ی پراکنش فضاهای سبز در سطح منطقه یک این شهر، مورد ارزیابی و بررسی قرار گرفت. طبقه‌بندی تصاویر با استفاده از خوارزمیک حداکثر احتمال شاخص  NDVI انجام و کاربری‌های مختلف در سطح منطقه تفکیک شدند. برای بررسی میزان صحت طبقه‌بندی، از نقشه‌ی واقعیت زمینی که با استفاده از ثبت نقاط با GPS تهیه شده بود،‌ استفاده شد. بر اساس نتایج جدول خطا، صحت کلی 91% و ضریب کاپا 85/. به دست آمد. سرانه‌ی کل فضای سبز (فضاهای سبز عمومی و غیرعمومی) و سرانه پارک برای هر نفر، به ترتیب برابر با 87/13 و 18/12 مترمربع به دست آمد. همچنین نتایج نشان داد که پراکنش فضاهای سبز از الگوی خاصی پیروی نمی‌کند اما در تمامی سطح منطقه به‌صورت عادلانه توزیع‌ شده‌اند. در نهایت با تشخیص نقاط خالی از فضای سبز و بدون کاربری مسکونی، مکان‌های مناسب برای احداث فضای سبز و جبران کمبود سرانه پارک پیشنهاد شد.